W dniach 24-25 września 2003 r. odbyła się w Mierkach koło Olsztyna ogólnopolska konferencja, zorganizowana przez Zakład Aksjologii Edukacji olsztyńskiego Wydziału Nauk Humanistyczno-Społecznych Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie.

Tematem konferencji była problematyka, dotycząca aksjologicznych problemów współczesnej pedagogiki. O wyborze tematu przesądzały potrzeby zarówno ściśle związane z rozwojem pedagogiki jako nauki, jak i ogólniejsze przemiany społeczne i gospodarcze, zapoczątkowane w 1989 roku. Otwierając się na świat, a zwłaszcza na jednoczącą się Europę, stajemy się społeczeństwem demokratycznym a zarazem pluralistycznym. W efekcie tych procesów nie mogą być obojętne, zwłaszcza pedagogom, te systemy wartości, które przesądzają o obliczu narodu i każdego z nas. Brak orientacji w świecie wartości może powodować, zwłaszcza w oświacie, rozchwianie oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych, różnego rodzaju konflikty i to nie tylko w Duszy nauczycielstwa (Jan Władysław Dawid).

Na wstępie trzeba stwierdzić brak jednoznacznego rozumienia aksjologiczności pedagogiki, aczkolwiek ogólnie przyjmuje się: po pierwsze, iż nie ma nauczania i wychowania bez stabilnych wartości; po drugie - że wartości i związane z nimi cele, są podstawowymi kategoriami nauk pedagogicznych, i że nie można ich eliminować z teorii i praktyki pedagogicznej. Aksjologiczność pedagogiki powinna więc być próbą odpowiedzi na pytanie: jaka koncepcja wychowania i nauczania jest potrzebna w pedagogice? Zapewne powinna być w zgodzie ze światem wartości uniwersalnych, ogólnoludzkich. Ten rodzaj preferencji aksjologicznej nie powinien wiązać się tylko z jedną orientacją etniczną, światopoglądową lub określoną ideologią wychowania. Problem obecności tych wartości powinien być szczególnie mocno dostrzegany w przestrzeni edukacyjnej i edukowanej.